Οι άνθρωποι βαριούνται να σκεφτούν. Μιλαω για γρίφους, ιστοριες, αστυνομικά. Πάντα επιλέγουν τις λύσεις στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Μπορούν να ζήσουν χωρίς να ξέρουν την απάντηση. Και εγω μπορω. Μα δεν ειναι αυτο το θέμα.
Σε κανέναν δεν αρέσει να κουράζεται. Ούτε εγω θα κουραζομουν για κατι που ξερω πως δεν μπορω να σκεφτώ. Απαισιοδοξία. Αλλα οι γαμημενοι τα θέλουν ολα έτοιμα. Μα οχι δεν το αντέχω. Θελω να εχω την ευχαρίστηση. Θελω να σκέφτομαι αυτα που δεν σκέφτονται οι πολλοί. Ίσως τελικά να μου κάνετε και χάρη. Έπειτα όμως θελω να μάθω στους ανθρώπους μοιράζονται την λύση που καποιος με τόση δυσκολία έβγαλε στην επιφάνεια, τουλάχιστον θα γίνει γνώση. Θελω να αποκτήσουν επιτέλους φαντασία μα και λογική, μεθοδικότητα, να μην περιορίζουν τις ερωτήσεις τους αρκεί να μην ρωτάνε τις ίδιες. Πείσμα. Κουριδιστε τα πορτοκάλια σας.
Που ειναι ολα αυτα; Και για πες μου, αλήθεια, γιατι τα βιβλία δεν έχουν μονο αρχή και τελος αφου το ενδιάμεσο για εσας δεν μετράει; Να το πάρει το ποτάμι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου