Θα εθελοτυφλώ τόσο ώστε να δημιουργώ τον δικό μου κόσμο στον δικό σας.
Τα λόγια μου θα είναι τόσο πλούσιες ασυναρτησίες που θα αποκτούν νόημα, γεμάτα προοπτικές και σεισμούς που θα ρίχνουν κάθε καλοφτιαγμένο πυλώνα που με τόσες βάσεις και υπομονές που με τόσο χρόνο χτίστηκαν από εμάς για εμάς.
Και στη βασική ερώτηση- “ποιος χέστηκε;’ η απάντηση που όλοι περιμένουμε είναι “κανένας’’ αλλά το απόλυτο είναι λάθος- όπως και τόσα άλλα. Και έτσι, σίγουρα και μάλλον, το “κανένας’’ τελικά είναι “έστω κι ένας”- απλά μαθηματικά- τότε κάτι βγαίνει από εκεί.
Τα αμπελοφιλοσοφικά ντιμπέιτ θνητών θα ξυπνήσουν επανάσταση ψυχής και όλες μας οι χαραματιές θα λάμψουν για να σβήσουν το σκοτάδι του μικρού δωμάτιου στο μυαλό μας. Οι ιδέες θα είναι το πραγματικό οξυγόνο, ίσως το ονομάσω βασικογόνο. Για εμένα είναι απαραίτητο. Τα υπόλοιπα είναι για συντήρηση.
Όταν τα καταφέρω- που θα τα καταφέρω, θα γίνω αυτό που ήθελα να είμαι. Με προσαρμοσμένη ηθική, εγώ με τον εαυτό μου κι εσύ με τον δικό σου, με τη δική μου τρέλα και τη δική σου λογική, θα δημιουργήσουμε το πρώτο είδος μαγείας που θα μπορεί να καταγραφτεί μόνο από εμένα κι εσένα.
Μωβ φούσκες και φωτιές θα πηγάζουν από πράσινη λάβα που θα στεγνώνει τα δάκρυα των ανθρώπων που δε θυμούνται πια γιατί κλαίνε. Τα βαθύτερα φαράγγια και οι σκοτεινότερες άβυσσοι θα είναι σίγουρα απύθμενα. Τα “δεν ξέρω” δε θα πονάνε πια γιατί θα μπορούμε να ξέρουμε.
Λοιπόν, οι πύλες δε ανοίξουν μόνες τους.
Ξεκινάμε;
