Όταν ένας δικαστής σήκωσε το δάχτυλό του, έναντι ενός φτωχού ηλίθιου, στο χέρι έσφιγγε τρία δάχτυλα που έδειχναν τον ίδιο. Σε εμένα, σήκωσε το δάχτυλο γιατί είμαι διαφορετικός. Σιγά το νέο.
Είμαι ένα βουνό. Αν ο Μωάμεθ δεν έρθει, τότε καλύτερα. Είμαι καλά και μόνος μου. Για δες, η παροιμία έκανε λάθος. Είμαι σαν το φελλό του κρασιού που έστειλαν πίσω. Είμαι οι κάλλιοι στα γόνατα όσον προσευχήθηκαν υπερβολικά και δεν εισακούστηκαν ποτέ τους.
Είμαι όπως ο άνεμος. Πάω όπου με πάει, αλλά είμαι πάντα εδώ.
Είμαι το δαχτυλίδι της νύφης, το οποίο έβγαλε και μου το πέταξε. Τότε της είπα «καλύτερα έτσι, είμαι καλύτερα μόνος μου, χωρίς φίλους, χωρίς εραστές». Κοιτάω τη δουλειά μου.
Είμαι η μαύρη τρύπα, ενός πεσμένου δοντιού από το χαμόγελο της τύχης.
Και κοίτα κατάσταση. Κοίτα πως, το πιο άτυχο και επικίνδυνο πράγμα που έχω ζήσει, είναι η ζωή. Που με το που γεννιέσαι, γυρνάς, γνωρίζεις, μαθαίνεις και αλληλεπιδράς. Αλλά από τη ζωή, δε βγαίνεις ζωντανός. Μόνος ένας τα κατάφερε, μα τον είχαν στείλει.
Περίεργοι καιροί. Μα αν ξαναγεννηθώ, θα ήθελα να ξαναγεννηθώ ο εαυτός μου, με την υπόσχεση ότι θα με κάνω να κάνω περισσότερο σεξ και παρακαλώ το Θεό να βάλει κανένα άνθος παραπάνω στο δρόμο για να το δώσω σε κάθε κορίτσι που δεν μου έχει δώσει. «Ει, ομορφιά, κράτα το, δικό σου».
Και τώρα που νυχτώνει και έρχεται το ηλιοβασίλεμα, τέσσερα παιδάκια έχουν μαζευτεί και παίζουν τους αστροναύτες δίπλα σε κάτι άστεγους. Κοίτα με πόση προσοχή κάνουν όλη αυτή τη φαντασία περιπέτεια.
Για όλα τα παραπάνω, κάνω μια πρόποση, σε όποιον είναι σαν και εμένα, στο μπαρ του θυμού. Και όσο περισσότερο πίνω, τόσο περισσότερο διψάω. Αυτά τα γαμημένα ποτήρια είναι γεμάτα άμμο, μα το νερό εδώ απαγορεύεται.
