H Τσουλήθρα

Τσουλήθρα φτιαγμένη από αστερόσκονη,
περιβάλλεται απ' το μαύρο πέπλο του διαστήματος.

Ενώ εμείς τσουλάμε πάνω της,
όλα είναι μικρά.
Εμείς μικρότεροι.
Δεν κάνει διαφορά.

Μικρά, λίγα κι ασήμαντα.

Όμως εμείς τσουλάμε μαζί.
Αυτο κάτι σημαίνει,
δεν μπορεί.

Τα αστέρια παίζουν.
Παρέα βγάζουν σχέδια.
Σαν το παιχνίδι με τα σύννεφα.
Μα είναι αστερισμοί.

Το φόντο όμως εδώ,
δεν είναι γαλάζιο κι εύθυμο.

Ίσως και γι' αυτό να λάμπουν.

Οι μαύρες τρύπες είναι τρομακτικές.
Και φωνάζουν.
'Ομως πόρτες κι αυτές,
κάπου μας πάνε.

Οι πλανήτες εκεί από παλιά,
με αρχαία ονόματα γελάνε.
Τα βρίσκουν πρόσφατα.

Τους νοιάζει άραγε;

Που πηγαίνουμε τώρα;
Ποιος ξέρει...

Εγώ απλώς θέλω 
να γελάμε.

Να κατεβαίνουμε
αυτήν την τσουλήθρα
πάνω στις πολύχρωμες 
αυτές σκόνες.

Να σε φτάνω.
Να με φτάνεις.

Τότε μόνο δε θα με νοιάζει.

Αν τα πράγματα είναι όντως,
μεγάλα ή μικρά,
πολλά ή λιγοστά,
σημαντικά ή ασήμαντα.

Θέλω και με νοιάζει.

Και δυστυχώς. Όσο θέλω,
και με νοιάζει, τόσο δε θα μπορούμε.

Να γελάμε πάνω στην τσουλήθρα μας.