Λευκά σεντόνια

Τα σεντόνια ήταν λευκά, καθαρά και παρθένα. Οι καταστάσεις δε μας βολεύουν πάντοτε όμως.

Ποια αγνότητα;

Τα σεντόνια γέμισαν με κίτρινους λεκέδες. 

Το μαξιλάρι ήταν πάντοτε βρεγμένο όταν ξυπνούσα.

Τελειώνουν άραγε ποτέ τα δάκρυα;

Τα σεντόνια είχαν κι άλλα χρώματα.

Είχαν σοκολάτα, είχαν κι αίμα. Γέμισαν από εφιάλτες και φαντασιώσεις.

Γέμισαν ιδρώτα από σπασμένα όνειρα που έκανα όταν δεν κοιτούσα το κενό. Τόσες πλοκές μα κυρίως επιπλοκές. Καίγομαι απ’ τον πυρετό.

Το άρωμά σου ξεθώριαζε αργά απ’ αυτά. Ακουμπούσα το πρόσωπό μου και τους φώναζα. 
Πώς άφησα να συμβεί κάτι τέτοιο;

Τράβηξα τις τελευταίες τζούρες του αρώματός σου με μανία. Όταν πια τελείωσα δε βρήκα κανένα λόγο να αφήσω ποτέ ξανά το κρεβάτι.

Περιμένω να γυρίσεις.