Σε είδα στο όνειρο μου

Σε είδα στο όνειρό μου όπως άλλωστε σου είπα ότι θα το κάνω. Ηταν ο λόγος που ξύπνησα αηδιαστικά νωρίς σήμερα χωρίς να καταφέρω να κοιμηθώ ξανά.

 Στο όνειρο, ξύπνησα σε έναν βάλτο και με έναν τυπά μπροστά μου που ήθελε να παίξουμε χαρτιά. Παίζαμε για αρκετή ώρα και όσο έχανα σκεφτόμουν ότι έκλεβε ενώ όσο νικούσα, σκεφτόμουν πόσο καλός είμαι σ' αυτό το παιχνίδι, τύχης και χαμογελούσα. Έπεφτε ο ήλιος και γύρισα με τον ξένο σπίτι μου, η πόρτα ανοιχτή και τα φώτα αναμμένα αλλά κανείς εκεί. 

 Αρχισε να βρέχει. Εξω από το σπίτι αλλά και μέσα στο σπίτι, και δεν φαινόταν να μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό γιατί το ταβάνι φαινόταν ακέραιο. Τα μαύρα σύννεφα πλέον ήταν καπνός για τα πνευμόνιά μου αλλά δεν θα άφηνα το σπίτι μου για μια μικρή μπόρα. Κάθησα σε μια γωνία του καναπέ και παρακολουθούσα τα χιόνια και τα βουητά που εκφωνούσε η τηλεόραση ενώ ο ξένος έπαιζε πασχέτζα μέχρι που κοίταξα στο τζαμί του παραθύρου.

 Ειδα μια γυναίκα να στέκεται καθρεφτιζόμενη από το γυαλί στην πόρτα αλλά όταν κοίταξα εκεί δεν ήταν κανείς. Πλησίασα την πόρτα και άκουσα φωνές στην σκάλα, τρομοκρατήθηκα γιατί φοβόντουσαν περισσότερο από εμένα. Ο τυπάς με τα χαρτιά με έσπρωξε, χτυπώντας σε κάθε ένα από τα σκαλοπάτια του υπογείου, έκλεισε και έπειτα κλείδωσε την πόρτα. Αλλα εκεί κάτω δεν έβρεχε, ούτε πνιγόμουν, ούτε με ενδιέφερε αν θα κέρδιζα ή αν θα έχανα στα χαρτιά. Εκεί το σκοτάδι με αγκάλιασε σφιχτά και η γυναίκα με νανούρισε γλυκά.

Το σπίτι δεν είναι σπίτι υποχρεωτικά.

Τοτε με ρώτησες που τελικά ήσουν στο όνειρο μου.
Αυτο σε νοιάζει;