Ηρεμία

Η πόρτα κλειδωμένη από μέσα και το κλειδί άφαντο σε ένα άδειο δωμάτιο.

Το πηγάδι υπερβολικά βαθύ. Η πτώση εξωφρενικά μεγάλη.

Σπασμένα δόντια καταγής και οι ανάσες πρόχειρες.

Η ενέργεια ελάχιστη και η ελπίδα παθαίνει ασφυξία.

Έχουμε μιλήσει για αυτούς …

Αυτούς τους εφιάλτες που δεν τελειώνουν και θέτουν την πραγματικότητα φτωχή. Για αυτό αναζητώ διάρκεια στα δευτερόλεπτα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου.

Εκει που σβήνω για λίγο και το αίμα μου ανάβει.

Εκει οπού αγκομαχώ ασυναίσθητα αγγίζοντας την ηρεμία που τόσο λαχταρώ.

Κάπου εκεί καταλαβαίνω τι πάω να φτάσω και φοβάμαι.

Τότε θρύψαλωνεται το όνειρο της πραγματικότητάς μου.

Θελω να μείνω στο κενό και να μη μου το μαρτυρήσει κανείς.