Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Σκόνη στο μπάνιο



Έφτυσε σιχαμένα στο χώμα, το χώμα βράχηκε και βγήκε ένα λουλούδι. 
Το λουλούδι αργότερα το είδα φορεμένο ανάμεσα στα χείλη ενός χορευτή που χόρευε μόνος του κλακέτες.

Το κοινό, μια κοπέλα όλο κι όλο, ένιωσε δέος βλέποντας τον χορευτή. Ήθελε να γινεί και αυτή μέρος της παράστασης αλλά μέχρι να το αποφασίσει, ο χορευτής είχε κατέβει και αυτή είχε μεταφερθεί ήδη σε άλλο σκηνικό. 

Σε ένα μπαρ, με φόντο μπουκάλια γεμάτα ξίδι αλλά και λάδι, όπου ο μπάρμαν χάζευε τα αποτυπώματα των αφρών  που είχαν αφήσει τα μισοτελειωμένα ποτήρια μπίρας, των μισοτελειωμένων ανθρώπων, αντί να τα καθαρίζει. Σκέφτηκε πως ίσως να δουλεύει και έτσι, κανείς δεν πίνει το βράδυ καφέ, ‘δεν κάνει’ (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Πως αλλιώς να διαβάζεται η μοίρα για τους νυκτόβιους; 

Δε διαβάζεται, φτιάχνεται.

Ο μπάρμαν είπε στην κοπέλα ότι κλείνουν και πως θα έπρεπε να φύγει. Η κοπέλα κατευθύνθηκε προς την έξοδο, έστριψε προς το μπάνιο, είδε την πόρτα που έλεγε απάνω ‘έλξατε’ και αυτή μπήκε σπρώχνοντας.

Εκεί, βρήκε κάποιον που κοιτιόταν στον καθρέφτη και έπειτα κοιτούσε τον πάγκο, από όπου τραβούσε μυτιές. «Τι είναι αυτό;», ρώτησε εκείνη. 
«Σκόνη, αν θες σνίφαρε και εσύ», απάντησε εκείνος. Έτσι κι έκανε.
Ως έκπληξη της, συνειδητοποίησε ότι ήταν όντως απλή σκόνη. Η έκπληξη της ήταν τέτοια που όταν φτερνίστηκε σκόρπισε κομφετί σε όλο το δωμάτιο, μπαλόνια ξετρύπωναν από τις λεκάνες γεμάτα νερό, το μπάνιο ΄πλημμύρισε΄ με αυτά και τότε άρχισαν να σκάνε σαν πυροτεχνήματα. Από ασφυξία μάλλον. 

Έτσι έγινε όλο το μαγαζί … μπουγέλο.

Ο μπάρμαν κόντρα στο ρεύμα, τράβηξε το καζανάκι και όλα έγιναν συνηθισμένα. Το λουλούδι μαράθηκε, τα ποτήρια καθάρισαν, η ταμπέλα του μπάνιου έπεσε, η σκόνη και τα κομφετί χάθηκαν, τα μπαλόνια πέταξαν στο διάστημα και η κοπέλα πήρε τον σωστό δρόμο της εξόδου.


Ένα μπράβο στον βρομιάρη που έφτυσε το χώμα, άλλαξε πολλά, ακόμα και αν η κατάληξη ήταν ίδια, και ας μην το έμαθε ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου