Το ελιξίριο της αγάπης

 Το φεγγαρι ηταν σχεδον γεμάτο. Η μάγισσα χτυπούσε ανυπόμονα το πόδι της στο έδαφος. Ολα ηταν έτοιμα. Αποψε θα γινόταν δικος της. Αποψε, οι ελιές στην τεράστια μύτη της δεν θα είχαν πια σημασια. Τα στραβά δόντια της θα έλαμπαν στα ματια του. Το σπαστικό γέλιο της θα γινόταν το αγαπημένο του τραγούδι ενώ το κλάμα της θα ηταν το κύκνειο άσμα του. 

 Η μικρή μου μάγισσα  άφησε το νερό στο καζάνι να βράσει στους εκατό βαθμούς.

Έπειτα πρόσθεσε αλάτι και κατι μπαχαρικά. Σιρόπι καραμέλας, μελάνι, στάχτη, αλκοολ, δάκρυα στεναχώριας μα και χαράς. Έσταξε λιγο αίμα κλείνοντας στα χερια της δυνατά σαν να κρατούσε την καρδια εκείνης, ετσι για το χρώμα. Μετα έκοψε μια τούφα απο τα μαλλιά της αιχμαλωτισμένης κοκκινομαλλας και τα τοποθέτησε με χάρη στις άκρες του καζανιού ακριβώς όπως μια σακουλιτσα τσάι.

 Ανακάτεψε και έγνεψε με το χέρι της για να μυρίσει καλυτερα.

Έλειπε το άρωμα. Η συνταγή δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί και η μάγισσα δεν μπορούσε να φτιάξει το ελιξίριο της αγάπης αν και το ειχε τοσο πολυ ανάγκη.

Δεν θα μπορούσε ποτε να κανει κανεναν πρίγκιπα να την ερωτευτεί. Της έλειπε το άρωμα, ο αέρας, η μυρωδιά. 

Ήξερε οτι ειχε χάσει. Πως μπορείς να νικήσεις κάποια που ειναι ερωτεύσιμη ακομα και χωρις να την κοιτάξεις.

Ενα ανάμεικτο συναίσθημα, απογοήτευσης και θυμού, πασπαλισμένο με αδικία και φθόνο. Ηταν τοσο κοντά μα ακομα μακριά. 

"Δεν ειμαι σαν τις άλλες μάγισσες", μονολογούσε αν και η φύση της την έσπρωχνε να βράσει τους πάντες ώστε να μην βράζει η ίδια μεσα της. Η λεξη "εκδίκηση" γυρνούσε στο μυαλό της σαν ενοχλητικό έντομο που δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί.

Έπρεπε να πάρει μια απόφαση μιας και μπορούσε να εχει εκεινη τον τελευταίο λόγο.

Ειχε στα χερια της το όνειρο του πρίγκιπα και μπορούσε να το κομματιάσει στέλνοντας το στον υπνο του σε έκδοση εφιάλτη.

Αλλα ποιο το νόημα. Τι θα κέρδιζε πραγματικά. Δεν μπορείς να χάσεις κατι που ποτε δεν είχες. Κοίτα που δεν μπορει να περνάει παντα το δικό μας. Η μάγισσα τριγυρνούσε όλο το βραδυ συλλογισμένη και αναποφάσιστη. Ομως ο χρόνος ήρθε να δώσει την λύση. Ο ήλιος αρχισε να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα καθώς η φωτιά του καζανιού έσβηνε σιγά σιγά. 

Πήγε στο κλουβί και άνοιξε την πόρτα. Η αγαπημένη του πρίγκιπα βγήκε έξω και έτρεξε στο δάσος χωρις να βγάλει άχνα. 

 Δυστυχώς κανεις δεν εκτίμησε την μάγισσα εκείνη την νύχτα. Για εμένα, για εσενα και για όλους μια μάγισσα θα ειναι παντα μια μάγισσα. Κακιά και μίζερη.

Άρα αγαπητά μου παιδιά, γιατι το έκανε;