Το παιδι που γέρασε νωρίς

 Mood swings. Κούνια μπέλα η ζωή. Πρεπει μα βάλεις δύναμη να πας στα άκρα αλλα ευτυχώς αυτη εχει μονο δυο. Ομως πονά να σταματήσεις, ξυπόλυτος καθώς εισαι. Πρέπει να πηδήξεις. Ναι, τοσο σύντομα, τοσο ψηλά και τοσο μακριά. Τοσο επικίνδυνα. Χωρις ζώνες ασφαλείας, χωρις αγκαλιά να σε πιάσει. Μεγάλωσες.

 Εσυ στηρίζεις πια, οχι οι άλλοι. Και αν η επιλογή σου ηταν να περιμένεις να σταματήσει μονη της η κούνια σου λεω οτι δεν γίνεται. Οι αλυσίδες διαλύονται στα χερια σου. Πετάς ή πέφτεις;

 Παιδική χαρά σου λεει.

 Για τον έφηβο τι φτιάχτηκε; Πολυ μεγάλος για να κανεις αυτο, πολυ μικρός για να κανεις το αλλο. Ε, αυτο παίζεται με δυο άτομα, το αφήνουμε κατω. Θα πάρετε μια πρωτοβουλία για εμένα γαμω; Δεν μπορώ να σκέφτομαι για δυο, για τρεις, ήδη χάνω τον εαυτο μου.

 Κανε μου μια λίστα. Δωσμου εμπειρίες, ιδέες, σκεψεις και γνώσεις. Δείξε μου ο,τι όμορφο δεν αγοράζεται. Δεν μπορείς; Δεν σου έρχεται τωρα; Και ποτε θα έρθει;! Εγω τωρα ζω! Το χρειάζομαι τωρα, το θελω αμέσως. Και αν οχι εσυ τοτε ποιος; Πως; Ουτε ο άλλος; Ουτε ο επόμενος; Ουτε ο παραεπόμενος...

 Μα που κρύβεσαι...