Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Τα φάρμακα σου μωρό μου


Χαμένες Ημέρες Με Ετοιμόρροπους Ιστούς Αράχνης.
ΧΗΜΕΙΕΣ. Χάπια, σκόνη, βελόνες, σταγόνες και αηδίες.
Σαμποτάζ με φωτιές στα συναισθήματα.
Τώρα άραγε σε ξεγελασες;
Τώρα πια εισαι χαρούμενος;
Τι ηδονή λήστεψες, από ποιον, απο πού, και πώς τη βρήκε όλη αυτη;
Να, λίγες σταγόνες απο αυτο και θα ηρεμήσεις.
Άσπρο πάτο και το μυαλό σου "γεμάτο" κενά.
Τα δάνεια ευτυχίας πληρώνονται με τόκους που ζυγίζουν.
Χρειάζεσαι ουσίες ακομα και για να κάνεις έρωτα άνθρωπε.
Έχεις ξεχάσει να ζεις μόνος σου.
Σε νευριάζω;
Χάπια για την πίεση, γκλουπ.
Ηρεμιστικά, γκλουπ.
Αντικαταθλιπτικά, βοηθάνε αλήθεια, γκλουπ.
Το μπανιο ειναι ευθεία δεξιά.
Σταμάτα να βασανίζεις τον ίδιο σου το μυαλό.
Σταμάτα να βιάζεις τον εαυτό σου και να σε λυπάσαι.
Έπειτα να τα βάζεις με την κοινωνία για ο,τι σε ανάγκασε να κανεις.
Εθίζεσαι, ζαλίζεσαι, παραπατάς γοντατιζεις, πας να σηκωθείς και πέφτεις.
Ανοίγεις τα μάτιά σου και εισαι στο κρεβάτι και το μαξιλάρι σου βρεγμένο.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ρε άχρηστε; 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου