Η Γιορτή

Τελειώνει κι αυτό το βιβλίο με τις κιτρινωπές σελίδες.

Τα ματωμένα και μουτζουρωμένα από μελάνι και ποτό φύλλα που γράφαμε αδιάκοπα.

Μάλλον αυτό γιορτάζουμε.

Μια γιορτή είναι άλλωστε.

Δε χαίρεστε μαζί μου;

Και πόσα πράγματα μάθαμε, πόσα ξεχάσαμε;

Τα πράγματα που κάναμε, τα πράγματα που δεν κάναμε.

Τα άτομα που γνωρίσαμε, ποια απ’ αυτά κρατήσαμε;

Ο δρόμος μακρύς και δύσβατος.

Εσείς φτάσατε αρκετά μακριά;

Ομως η νέα χρονιά δεν είναι νέα αρχή.

Θα συνεχίσουμε να παίζουμε με όσα παίξαμε.

Τα κερδισμένα, τα χαμένα, κλεμμένα ή όχι.

Οπου ένα κορίτσι βιάζεται σε ένα στενό,

κάποιος αγκαλιάζει τρυφερά την καλή του.

Οπου μια δολοφονία αφήνει την παγωνιά της,

εκεί βρίσκεται η αφορμή για τη ζεστασιά μιας γέννας.

Οπως κάποιος τρέχει να ξεφύγει,

έτσι κάποιος άλλος ψάχνει για να βρει.

Κανένας δείχτης ρολογιού δεν έχει λόγο εδώ,

κανένα σημείο μηδέν δε θα αλλάξει εμάς.

Εμείς αλλάζουμε εμάς, αυτή τη χρονιά, και κάθε χρονιά.

Για αυτό απαντήστε μου,

                                            Τα πράγματα θα είναι αλλιώς φέτος;